ιεροκριτικός

-ή, -ό

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ιεροκρίτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιεροκρίτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1874 στον Δαμ. Χριστόπουλο].